Meeting with tear gas

I can't forget the first day on which we had to breathe tear gas from police the first time.

I thought I am going to die and this was really the fist time i felt like that. 

Ten thousands of people met on Istiklal Street that night...

My first day.. 

I was next to the square on the street next to McDonalds.

Police´s riot control vehicles (TOMA´s) were already prepared and waiting in front of the french consulate.

Every kind of people you can imagine were there:

 students, elder people, children, families their pets,– all together.

Suddenly, one of tear gas capsule hit the floor about 1 meter away from me. 

You know McDonalds's side street.

 It has a little shop first at the beginning of road and because of this you have to pass to a narrow road first. 

Now try to imagine that the thousands of people starting to run away from there. 

No one who have not been in such a situation before and experienced what we felt, can´t even imagine this particulary. 

I can´t clearly remember how I ran away and how long it took. 

I passed between people who fainted, screamed, vomitted or had a seizure on the ground, as a reaction of the gas. 

Then about 20 persons and I could escape into a hotel.

For about 3 hours police continued attacking us from McDonalds, so we were trapped there. 

Our location was completely blocked by police and they always shot off new tear gas bombs and also used rubber-bullets. 

I don't forget that moment when i saw a green laser light on my body...

İlk gün yediğimiz gazı asla unutamam.

 Ölüme ilk defa bu kadar yaklaştığımı hissettim. İstiklal caddesinde 

onbinlerin toplandığı gece. İlk gecem.. 

İstiklalin başındaki McDonaldsın ordaydım. 

Polis Toması Fransız Konsolosluğunun oradaydı. Öğrenciler çoğunlukta olmak üzere yaşlı, çocuk aile herkes 

oradaydık. Köpeğiyle gelen bile vardı. 

Bir anda 1 metre öteme biber gazı kapsülü düştü. 

McDonaldsın ara sokağını bilirsiniz, sokağın girişinde bir 

büfe vardır; bu sebepten girişi dardır. 

Ve hayal edin binlerce kişinin oradan kaçmaya çalıştığını. 

Kimse yaşamadan anlayamaz ne hissettiğimizi. 

 Nasıl kaçıştık kaç dakika sürdü hiç hatırlamıyorum.

Yerde bayılan,  çığlık atan, kusan, kriz geçiren, savunmasız insanların arasından kendimi bi otele zor attım. 

Otelde yaklaşık 20 kişi 3 saat boyunca mahsur kaldık. 

3 saat boyunca bulunduğumuz ara sokak polisler tarafından ablukaya alındı. 

Sürekli olarak gaz ve plastik mermi kullanıldı. 

Yeşil lazerin üzerimde olduğunu gördüğüm anı hiç unutamam.